ეს ამბავი იცით თუ არა, არც კი ვიკითხავ – რაზეც გინდათ დაგენაძლევებით, რო იცით. კინოს მოყვარული კაცისთვის მაგ ფილმის უნახაობა იგივეა, სასმლის მცოდნედ მოგქონდეს თავი და კალვადოსი კი არ გაგესინჯოს. აი, კინგის მიხედვით როა გადაღებული, ეს კი იქნება ყველამ არ იცოდეს… „მწვანე მილიო“, „მწვანე ბილიკიო“ – როგორ აღარა თარგმნიან; ნიკა სამუშიამ კიდევ ახლახან – „მწვანე გზაო“. მე რო მკითხოთ, „მწვანე ბილიკი“ მირჩევნია, მაგრამ ეგ არ არი მთავარი; მთავარი ის არი, რო ემაგ ბილიკს თუ გზას, ერთხელაც იქნება, სუყველა გავივლით.
ერთი კაციც ემზადება თავისი მწვანე გზის გასავლელად. ამერიკის ფედერალურ ციხეში ემზადება. „ცივ მთას“ რო ეძახიან, აი, იმ განყოფილებაში. ე ბლოკში. რაღა მიხვედრა უნდა, რო სიკვდილმისჯილთა ადგილია ეგა. მანდ მოჰყავთ ელექტროსკამზე დასასმელად განწესებულები. იმათი საკნებიდან იწყება „დიდი შიშხინასკენ“ მიმავალი მწვანე ლინოლეუმით მოგებული გზა.
იმის მტკიცებას არ დავიწყებ, უდანაშაულო ხალხს ელექტროსკამზე არა სვამენ-მეთქი… იქნება მომხდარა ეგრეც. ოღონდ აქ მოსულებიდან ერთიც არ არი მამა აბრამის ბატკანი. თვითონაც იციან ეგა. ზედამხედველებმა ხო იციან და იციან. ოღონდ ისიც იციან, რო ამ ხალხს წარსულთან უკვე გასწორებული აქ ანგარიში. იმიტომაც არი, ავ სიტყვას არ წამოიცდენს არც ერთი. დაუწერელი კანონია. მაგათი კანონი, „ცივი მთის“ რაინდებისა…
Molly Bloom's Day™ 