“კომანჩების ტერიტორია” – ნუ ესვრით ჟურნალისტებს

არტურო პერეს-რევერტეს თითქმის სრული ბიბლიოგრაფია – რამდენიმე, განსაკუთრებით რთულად მოსახელთებელ რომანს თუ არ ჩავთვლით – ცალკე მაქვს მოქუჩებული და თვე ისე არ გავა, ხან ერთი არ ჩავაგდო ჩანთაში და ხან მეორე. რა ვქნა, ამოჩემებული წიგნების გადაკითხვა ახალი ლიტერატურული სასუსნავის დაგემოვნებაზე ნაკლებად არ მიყვარს.

ოღონდ, ფავორიტი რომელიაო, თუ მკითხავთ, უყოყმანოდ დაგისახელებთ იმ მომცრო ტომს, ორიოდე წლის წინ, რუსთაველზე, “ბიბლუსში”, სასაცილო ფასად რომ მივაგენი. მიკუნჭულიყო საწყლად, თავისთვის, სხვა, ღრმად უინტერესო გამოცემებს შორის და, ალბათ, მე მელოდებოდა.

“კომანჩების ტერიტორიაზე” გიყვებით.

Read Full Post »

ვლადიმერ ვისოცკი – შეწყვეტილი სიმღერა

1980 წლის ზაფხულს მოსკოვი უჩვეულოდ მოწესრიგებული შეხვდა.

ხუმრობა საქმე ხომ არ იყო – საბჭოეთის დედაქალაქი ზაფხულის ოლიმპიადას მასპინძლობდა.

კომუნისტებს მთელი მსოფლიოსთვის უნდა დაემტკიცებინათ – აქაც თქვენზე უკეთესები ვართო. ჰოდა, ქუჩები გააკრიალეს, მაღაზიები დეფიციტური საქონლით გამოტენეს, მაწანწალები და მეძავები ქალაქიდან გაასახლეს და რკინის რეჟიმი კიდევ უფრო გაამკაცრეს.

მოკლედ, სპორტული იდილია ვერავის და ვერაფერს უნდა დაერღვია.

თუმცა, დრაკონულ ზომებს ხელი არ შეუშლია ათასობით მოსკოველისთვის, 28 ივლისის ცხელ დილას ქალაქის ცენტრალურ მოედანზე შეკრებილიყო. საამისო მიზეზი ნამდვილად ჰქონდათ – ვლადიმერ ვისოცკის ემშვიდობებოდნენ.

Read Full Post »

წიგნები, რომლებსაც ველოდები

ერთგან უკვე დავწერე ამას წინათ – გამომცემლობები იმდენ სიახლეს გვთავაზობენ, გაფაციცებული თუ არ იყავი, რომელიმე აუცილებლად გამოგრჩება-მეთქი. ვებ-გვერდები ჩაათვალიერეთ, ფერად-ფერად კატალოგებს გადახედეთ და დამეთანხმეთ – ოდნავადაც არ გამიზვიადებია…

“მოლის ბიბლიოთეკაში” 62 ჩანაწერია და აქამდე, როგორც წესი, იმ წიგნებზე გიყვებოდით, თაროებზე და “ქინდლში” რომ მქონდა საიმედოდ შენახული. დღეს იმ ლიტერატურულ სასუსნავზე გიამბობთ, სულ მალე რომ გამოჩნდება მაღაზიებში და ყველაზე მეტად ველოდები.

Read Full Post »

რეი, ამერიკა და მარი ბექაურის ბებია

ლიტერატურული პოსტებისთვის ავტორებს არასოდეს ვარჩევ საგანგებოდ. ზოგჯერ სიახლეებზე ვწერ, ზოგჯერ კარგა ხნის წინ წაკითხული წიგნი მომხვდება ხელში, ან რაიმე ასოციაციის წყალობით გამახსენდება და ჩემეული იმპრესიების მკითხველისთვის გაზიარება მომინდება.

მარი ბექაურის “ბებია, რეი და ამერიკა“ “სულაკაურში” მორიგი სტუმრობისას ვიყიდე და მეორე თუ მესამე დღეს, სამსახურისკენ მიმავალმა, ჩანთაში ჩავაგდე. ვიფიქრე, თვალს გადავავლებ–მეთქი.

თვალის გადავლების რა მოგახსენოთ და კოხტა, ჭრელყდიანი პოკეტბუქი ორიოდე საათში შემომეკითხა. პირველი, რაც გამახსენდა, გრიბოედოვის ცნობილი, ლამის ანდაზად ქცეული გამოთქმა იყო: “Хорошо там, где нас нет”. ჰოდა, თუ მარი ბექაურს უნდოდა, ამ ფრაზის ჭეშმარიტებაში დავერწმუნებინეთ, ეს ძალიან ლაზათიანად გამოუვიდა.

Read Full Post »

გესტ ჯეოპარდი – შავი დედალი წითელ ბალახზე

ამბობენ, ერთი ბრიყვი იმდენ შეკითხვას დასვამს, რომ ასი ბრძენიც ვერ უპასუხებსო. მოდი, ეს ხალხური სიბრძნე გადავამოწმოთ.

ჯეოპარდი იმ თემებს უტრიალებს, რაზეც ბლოგზე ვწერ ხოლმე.

ვიკიპედია აქ ნაკლებად თუ დაგეხმარებათ, ასე რომ მეტი აქცენტი ნაცრისფერ ნივთიერებაზე. :)

და გუდლაქ.

Read Full Post »

ნიკოლას სპარკსი – უკანასკნელი რომანტიკოსი

რა აღარ გამოიარა კაცობრიობამ – ბრინჯაოს ერაო, რკინისაო, ვერცხლისაო, ოქროსიო, მეზოზოურიო, პალეოზოურიო, ასეთიო, ისეთიო, მოკლედ, სულო და გულო…

გამოიარა და როგორც იქნა, აქამდე მოაღწია, წვალებით და ჯახირით, მაგრამ მაინც შედგა ფეხი დღევანდელობაში.

სწორედ იმ დღევანდელობაში, სადაც სიყვარულიც და სიძულვილიც ვირტუალურ ცნებებად გადაიქცა და ყველანაირ განცდას კოხტად დამრგვალებული, პირგაბადრული სმაილებით უზიარებენ ერთმანეთს.

სადაც უკვე აღარც ახლად მოთიბული თივის სუნია, აღარც ჭრიჭინობელების კუტკუტი და აღარც ვარსკვლავიანი ღამეები.

სადაც მალულად შეერთებული ხელისგულების სითბო უკვე აღარ არის ყველა კოცონზე უფრო მხურვალე და გიზგიზა.

სადაც ყველაფერი ორჯერ ორივით მარტივია, ან უფრო მეტადაც…

ჰოდა, ამ გამოციებულ, დაპროგრამებულ სამყაროში ხანდახან სულ უბრალო წიგნს გადააწყდები, გადაშლი, უწადინოდ ჩაათვალიერებ პირველ ფურცლებს, ნელ–ნელა კითხვას მოუჩქარებ და მოგეჩვენება, თითქოს დიდი ხნის მოწყურებულმა ცივ ნაკადულს მიაგენი და სულმოუთქმელად დაეწაფე.

Read Full Post »

დემონი, რომელმაც მომხიბლა

ალბათ, თქვენც, როგორც ადამიანების უმრავლესობას, უსიამოდ გაგცრათ ტანში. და იქნებ ისიც იფიქრეთ – მოლი ლატენტური ოკულტისტი ყოფილაო.

არადა, სულ სხვაგვარადაა საქმე.

ეს ამბავი დიდი ხნის წინ დაიწყო, შეიძლება ითქვას, ბავშვობაში, როდესაც, მორიგი ალბომის თვალიერებისას, მიხეილ ვრუბელის “მჯდომარე დემონს“ წავაწყდი.

სურათის სათაურისთვის თავიდან ყურადღება არ მიმიქცევია. უბრალოდ, ვიჯექი და თვალმოუშორებლად დავცქეროდი გრძელთმიანი, დაკუნთული ჭაბუკის სახეს.

არ მახსოვს, ან მანამდე და ან მას შემდეგ, რომელიმე ტილოდან ასეთი მაგნეტიზმი მეგრძნო. ემოციური და იმპრესიული ყოველთვის ვიყავი, მაგრამ, მადლობა ღმერთს, ეგზალტაციისკენ მიდრეკილება არასოდეს მქონია.

აქ კი, ახლაც არ ვიცი, რა დამემართა.

Read Full Post »

როგორ გადავწერე “ვეფხისტყაოსანი”

ამას წინათ, ბლოგის არქივს ვაწესრიგებდი. ფოტოგალერეაში ორ მივიწყებულ სურათს გადავაწყდი. გამეღიმა და ვიფიქრე, რომ ურიგო არ იქნებოდა, მკითხველისთვის ერთი ძალიან კარგი წამოწყების შესახებ მეთქვა რამდენიმე სიტყვა.

შარშანდელი ამბავია. ახლადწამოჩიტული ბლოგერი გახლდით, დროც მეტი მქონდა და ხალისიც… ჰოდა, რომელიღაც მშვენიერ შაბათს, ნაღებიანი ყავის ჭიქით ხელში, კომპიუტერთან გემრიელად მოკალათებულს, ფოსტამ თამარას ცინცხალი პოსტი მომიცუნცულა – “ვეფხისტყაოსანი” ხომ არ გადაგვეწერაო…

თურმე, ნუ იტყვით და, ეროვნული ბიბლიოთეკის ლიტერატურულ ფორუმს ხელნაწერი “ვეფხისტყაოსნის” შექმნა გადაეწყვიტა და მსურველს თითო სტროფის გაგზავნას სთავაზობდა.

Read Full Post »